Η κάπαρη είναι ίσως το περισσότερο ξηροφυτικό φυτό της Μεσογείου που μπορεί να αξιοποιήσει εδάφη που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν άλλα φυτά. Η κάπαρη καταφέρνει και ευδοκιμεί σε αργιλώδη, αμμώδη, πετρώδη, χαλικώδη εδάφη με καλή αποστράγγιση, σχεδόν μηδενικές ανάγκες ποτίσματος και λιγότερο από 1% οργανική ύλη. Ξερικές και ημιξερικές περιοχές με έντονη ηλιοφάνεια αποτελούν το ιδανικότερο περιβάλλον για την κάπαρη. Προτιμά ευάερες περιοχές προστατευμένες όμως από τις δυνατές ριπές του ανέμου.
Είναι ανθεκτικό στην αλατότητα αφού έχει παρατηρηθεί να ευημερεί σε παραθαλάσσιες περιοχές και σε περιοχές με μεγάλο εύρος pΗ(6-9). Τα φυτά ευδοκιμούν σε περιοχές με τουλάχιστον 350 mm ετήσια βροχόπτωση, ενώ ανέχεται θερμοκρασίες μεταξύ -4οC - 42Οc. Η βλάστηση της κάπαρης δημιουργεί ένα είδος εδαφοκάλυψης που διατηρεί την υγρασία γύρω της. Φύεται ελεύθερα στη φύση ανάμεσα σε ξερολιθιές ,τοίχους ή βράχους. Δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να φυτρώσει οπουδήποτε, στην πραγματικότητα όμως η ίδια επιλέγει με πολύ αυστηρά κριτήρια το μέρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου